Kendini anlama yolculukları, dönemin getirdiği ben duygusu ile daha da öne çıkmaya başladı.Kendiniz için çıktığınız yolculuklar, inzivalar yada sadece bir an bile kendine doğru bakmak için durmak çok kıymetli. Bu yol tabi hep pamuklar içinde değil. Öğrenmenin olabilmesi için yüzleşmelerinde olması gerekir. Durup düşünmeden yaşadığınız bir yaşamdan geliyorsanız bunu yavaş yavaş yeniden düzenlemeniz gerekecek. Kılavuzunuz sürekli tekrarlayan hayat yolculukları iken birde korkularınız çıkacak karşınıza. Bunlar yıllar içinde iyice sindirdiğiniz duygularınız olacak. Korku bir frekanstır. Neşe , öfke gibi bir duygu frekansı. Oysa duygular gelip geçicidir. Bu duygu durağında sizi tutan yine kendinizsiniz. Duyguları biriktirerek, onlara tutunarak geldiniz bu korku duygusunun duraklarına. Kaçmanın ve vazgeçmenin zamanı değil. Ortasına doğru yol almak gerekir. Üzerine yürümek bile bu kadar düşündürücü iken tam ortasına doğru ilerleyin diyorum size. Sizin durduranların neler olduğunu da hissediyorum. Öğrenme dediğiniz şey durup dururken karşınıza çıkmaz. Gayret gerektirir. En güzel öğrenme bu anları yeniden anlamak ve doğru yerine yerleştirmek ile olur.
Ben bunları yaşadım bitti. Neden tekrar geri dönüp bakıyorum diyenleriniz de olacak. Şu ana kadar geldiğin nokta iyi hissettiriyorsa ve herşey yolunda ise gerek yok zaten. Gerekli deneyimler alındı demektir.
Benim sözlerim, ben bunları yaşarken hayat bana ne demek istedi diye sorgulayanlara…
Hayat bana sadece bu kadarını vermek istemiş olamaz.Ben kendimin en huzurlu halini arıyorum diyenlere…
Bu hayatta yükselişi farkederek yolunuzda yürümek istiyorsanız korkularınızın üzerine yürümeyide göze alabiliyor olmanız gerekir.Çünkü korkularımız yükselişin anahtarını tam da içinde saklar.