Hayat bizi durağanlaştırdı. Sürekli bir yerlere koşan biz şimdi sadece bekliyoruz. Sorsalar hiçbir şey yok gibi ama içimizde bir huzursuzluk var. Hep yeni bir şeyler olacak. Sanki uzaydan büyük bir cisim bize yaklaşıyor ve evlerin sığınaklarındayız. Bir şey olacak ama biz bunu nasıl karşılayacağız bilemiyoruz. Ne yapmamız gerektiğini nereye doğru bakarsak hayatın anlam kazanacağını bilmiyoruz. Gelecekle ilgili yolumuzu aydınlatan hedeflerimiz kaybolmuş gibi.
Umut dediğimiz hisler yok olduğunda biz bu duyguyu kaygısızlık olarak yaşarız. Hiçbir amacımız yokmuş gibi hissederiz. Bu anda yaşamak değildir. Anı yakalayamamaktır.
Direnmeyin yaşayacaklarınıza. Bu deneyimler sizin için burada. Sizin yerinize kim yaşayacak bir sorun kendinize? Siz eğer değişim yoluna adım atmazsanız sizin için kimse bir şey yapamaz. Bu dünyaya bir amaç için geldiniz. Bu hayatı anlamlandırmak için önce bu amacı bulmalısınız. Bu amacı bulmak içinde yaşamalı, öğrenmeli, kendi yolunuzun sorumluluğunu almalısınız.
Direnmek sadece önünüze koyduğunuz duvarları kalınlaştırır. Bir süre sonra kendinizi bile göremez olursunuz. Sizin yerinize kimse bu sorumlulukları alamaz. Sizin yerinize kimse öğrenemez. Çünkü herkesin öğrendiği kendine katkıdır.
Ben bu sınavları vermeye mi geldim bu dünyaya diyorsunuz biliyorum. Sınavlar öğretir. Bahsettiğim bilinçaltınızda bulunan öğrenilmiş duyguların sınavlarıdır. Aslında soruları biliyorsunuz. Sınavın hangi konudan gelebileceğini de bilebilirsiniz. Aile deneyimlerinize bakın. Sizi en çok zorladığını düşündüğünüz anlara gidin. Hangi duyguydu sizi sınava tabi tutan? Mağdur olmayın artık sınavları veren olun. Hep kendinizi çektiğiniz acıları anlatmak kolaydır. Herkes bir süre üzülüp çözümler bulmaya çalışır. Ancak siz tekrar tekrar yaşarsınız. Anlattıkça daha çok kişi bilir. Bu daha çok enerjisel bağlanma daha çok acıma duygusu demektir. Bu da sizi acıdan beslenen biri yapar. Oysa başka bir hayat mümkün. Yaşadığınız her sınav siz daha da güçlenin diye hayatınıza geldi. Buradan aldığınız deneyimler daha esnek bakın hayata, daha geçirgen olun diye var. Biliyorum kolay değil ama kolaylaştırmak mümkün. Gelen duygulardaki deneyimler size öğretecek. Zaten dünya deneyimi sizi eğip bükerken size esnek olmayı öğretti bile.
Bazen değişim yolunuza başlarken bir ateşin üzerinden yürümek gibi olacak diye düşüneceksiniz. Her deneyim acıtmak zorunda değil. Çok kolaylıkla da çözülebilir. Siz atın adımı belki o ateş, size ışıl ışıl taşlarla dolu minik bir dere olacak. Korkmayın kendi seçimlerinizden. Bir gün baktınız hep aynı sınavlar tekrarlanıyor. Orada durun. Neden diye sorun. Sorular hep aynı yerden geliyorsa, bu yöntemle sınav verilememiş demektir. Farkettiğiniz anda yöntemi değiştirin. Aynı şeyleri yaparak değişim yaratamazsınız. Niye hep mağdur olasınız oysa geçirgen olup bu deneyimin içinden huzura yürüyebilirsiniz. Ben bunun tekrarlandığını görüyorum ama yapamıyorum dediğinizi çok sık duyuyorum.
Görmek en büyük adım. Sadece biraz iç disipline ve kararlılığınıza ihtiyacımız var. Önce kendinizle oynadığınız bir oyun gibi gelecek. Sonra kararlılıkla değişim adımları atmak sizi çok dengede ve özgür hissettirecek. Sizi karışık duygu durumlarına çeken her şeyin, sizin izniniz olmadan gerçekleşemeyeceğini gördüğünüzde nasıl bir özgürlük hissi olacak. Birde bunu görün. Sizi üzen her şey siz istediğiniz için orada. Yürüdüğünüz yolu mağdurdan kazanana çevirmek sizin elinizde. Soruyorum size;
Åžimdi deÄŸilse NE ZAMAN?