Vazgeçmek hepimizin üzerine yürümesi gereken bir yoldur.

Vazgeçmek, farkındalık, güvenli alan sürekli duyduğumuz kavramlar.Neden anlamlandırmalıyız bunları? Mesela vazgeçmek o kadar kolay mı?

Farkındalık çalışmaları sırasında pek çoğunuz üzerine konuştuğumuz konuların farkında oluyor. Denenmiş yollar, verilen yeni şanslar, zamanı gelmedi gitmenin düşüncesini beslemeye devam ediyor.Masaya yatırılmış her konu daha önce konuşulup derinlere itilmiş konular mutlaka. Mesele onları oradan çıkartıp ne yapacağımızda.Sadece farketmek bu nedenle yeterli değil. Güvenli alan olarak gördüğümüz yerler bizim bu deneyimi yaşamamıza engel koyuyor.Oysa vazgeçmek hepimizin üzerine yürümesi gereken bir yol. Gitmek istiyorum ama yapamıyorum dediğinizde neye tutunduğunuzu sorun kendinize. Sadece bir umuda mı, gördüğünüz bir davranışa mı, yoksa bulunduğunuz yerde ne kadar canınızın yanacağını biliyor olmanıza mı? Pekiii ne zaman vazgeçeceğim? Kalbinize sorun ve sonra mantık ile harmanlayıp irade ile karar verin. Hepimizi sınavı inanın vazgeçmek. Tutunmayı ve umutla her türlü duyguyu taşımayı seviyoruz. Zamanı geldiğinde siz seçmesenizde hayat size bu vazgeçişleri yaşatacak. Neden güvenli sandığınız alandan çıkıp seçimlerinizi yaratmayasınız. Ne demişti Şemsi Tebrizi; "Hakk'ın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine, teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil, seninle beraber aksın. "Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını?" Üstelik vazgeçmemek ve farkında olduklarının üzerine yürümemek pek çok rahatsızlığı tetikliyor. Beden çok karmaşık ama aynı zamanda prensipleri net bir mekanizma. İçinize dönün! Bedenin bilgeliğine güvenin! O içindeki enerji bedeni ile bir bütün olduğunda size yol gösterici olacaktır. Bilinçaltınızdaki duygular size çooook derinlerden sesleniyorsa bu hayatı çok da konforlu yaşamıyorsunuz demektir.Huzur içinize dönmekte ve zamanı geldiğinde vazgeçebilmektedir.