BİR KAHVE İÇELİM TEKLİFİNDEN KANATLARA DOĞRU

Birşey var sanki tamamlanmayı bekleyen o her ne ise zaten karşıma çıkacaktır dediğim bir dönemde bir kahve içme teklifiyle hayatımın buralara doğru gelişebileceği ben bile düşünememiştim.

Benim hikayem kanatlar üstüne kurulu.

Çocukluğumda defterime çizdiğim kelebek resimlerime ergenliğimde martı kanatları eklendi. Halen yaptığım sanatsal faaliyetlerimde illaki kanatlıları çiziyor ya da kanatlı objeler yapıyorum.

Bu aralar ben kimim? Kendimi yazarak anlatacağım bir ödevim var.

Bugün kanat ile özgürlük bağlantısını 5-6 yaşlarında kurduğumu buldum.

Oturduğumuz evin muftak camından pat pat diye sesler geldiğini koşup baktığımı hatırlıyorum.

Bir güvercin açık muftak penceresinden içeri girmiş panikle açık pencereyi görmeyip kapalı cama can havliyle bedeniyle dışarı çıkmak için vuruyordu.

Ben o küçük halimle dona kalmıştım. Kendimi o kuşla özleştirmiştim. Açık camı görmeden kapalı camdan bedenine zarar verme pahasına dışarı çıkmak istemesi beni üzmüştü. Annemin bir şekilde güvercini dışarı çıkardığını hatırlıyorum.

Kanatlarım için özgürlüğüm için bir kurtarıcıya ihtiyaç olduğunu kodlamışım. Belki de kendimden ilk vazgeçtiğim an bu an olabilir.

Seninle birlikte ilk kahvemizi içmemizin üstünden iki yıl geçti. Birlikte çalışmaya karar verdiğimizde sana özgür olmak istiyorum diyerek Reiki'ye başlamıştım.

Sen de bana bu bir kendi yolunu farketme yolu ve özgürlüğüne müdahale etmeyeceğim demiştin. Reiki masterım, yaşam koçum, arkadaşım, sırdaşım oldun. Bana pamuk tarlası yumuşaklığınla yaklaştın. Bize özel bir sürü an'larımız oldu. Bazen seni dinlemeden kendimi maceraya attım. Sabırla ve şefkatle izledin beni. Bazen içimdeki gücümü hatırlattın. Bazen tepetaklat dağıldım daha da nasıl dağılabilinir gördüm. Bazen toplama zamanı diyerek taleplerimi dile getirmeyi öğrendim. Her halimde benim tercihlerime, özgür irademe saygı duydun ve deneyimlerimi yaşarken de elin, gözün nazikçe üzerimde oldu. En önemlisi birbirimize hep açık olduk.

Bütün bunlar olurken ilk önce KANADIN KENDİNSİN adı doğdu sonrasında logom oldu. Vee KANADIN KENDİNSİN mekanında ilk derslere başlanıldı bile.

Ben artık kaybolmaktan korkmuyorum. Çünkü bu benim yarattığım bir metafor idi ve bunu artık gömdüm.

Ben kimim sorusuna gelince; uçmayı deneyimleyenim.